Leven als een nomad in Panama, lijkt jou dat wat? Elke week kun je kennis maken met een reislustig persoon of koppel en krijg je een kijkje in hun leven. Momenteel is reizen nog steeds lastig en we hopen dat er snel verandering in komt. In de tussentijd kun je even wegdromen bij de reisverhalen en foto’s.
Ankie woont al meer dan een jaar in Panama. Het leven in de tropen bevalt haar prima. Benieuwd naar haar avonturen? Volg haar live op Instagram of Facebook en lees snel verder….
Even voorstellen
In 2007 ben ik, Ankie, (op 27 jarige leeftijd) voor het eerst het vliegtuig ingestapt om buiten Europa te gaan backpacken. Bestemming: Vietnam, Cambodja en Thailand. Die eerste keer van 5 weken waren genoeg om me te besmetten met het reisvirus. Ik werd verliefd op het avontuur, op andere culturen en ik was vastbesloten nog veel meer van de wereld te gaan zien. Was het niet met iemand samen, dan maar alleen. De meeste reizen heb ik dan ook solo gemaakt.
Die eerste backpackreis is bijna 14 jaar geleden. Inmiddels ben ik vele reiservaringen rijker, heb ik 1,5 jaar in Panama gewoond, ben ik officieel een nomade en heb ik de volgende landen buiten Europa bezocht: India, Nepal, Sri Lanka, Indonesië, Maleisië, Mauritius, Laos, Egypte, Marokko, Mexico, Guatemala, El Salvador, Nicaragua, Costa Rica, Colombia en natuurlijk Panama.
Wat voor type reiziger ben je?
Mijn bestemmingen zijn bij voorkeur tropisch en een totaal andere wereld dan de Westerse wereld. Ik wil iets nieuws zien, proeven, ruiken. Andere culturen leren kennen, een onbekende wereld instappen en me laten verrassen door wat (en wie) er op mijn pad komt. Ik reis het liefste met een backpack, low-budget en met het openbaar vervoer. Live like the locals. In mijn ogen de beste manier om een land, haar inwoners, gebruiken etc. beter te leren kennen. Het liefst kies ik een land dat voor mij nog onbekend is en waar ik uitdagingen zie, boek een ticket en stap in het vliegtuig. Verder boek ik niets (zoals hotels etc), want ik laat me niet graag vastleggen.
Reizen en werken in Panama
Omdat ik meestal echt aan het rondreizen was, bleef ik nooit erg lang op dezelfde plek. Ik besloot dat ik eens wilde ervaren hoe het zou zijn om langere tijd op één plek te wonen en te werken. Ik kon yogalessen en Thaise massages geven bij een junglelodge en wilde dit 6 weken gaan doen. Nadat er afspraken waren gemaakt met de managers, kocht ik een ticket en twee weken later zat ik op een tropisch eiland in Panama. ‘Be careful what you wish for’, want de geplande 6 weken werd zo’n 1,5 jaar. Covid gebeurde, het vliegtuig werd gecanceld en ik besloot te blijven.
Toen Panama op slot ging en alle toeristen weg waren, zat ik, samen met collega’s, zo’n 40 dagen in lockdown op een eiland, omgeven door jungle. De lockdown in Panama was best pittig. Zo mocht je alleen naar buiten op een mannendag (2 dagen per week) of vrouwendag (3 dagen per week). De tijd dat je naar buiten mocht moest corresponderen met het laatste cijfer van je paspoort.
Doordat ik op een eiland leefde en omgeven was door jungle en oceaan, voelde ik toch ruimte en vrijheid om me heen. Totdat ik op een dag twee gringo’s (buitenlanders) in een bootje vissen zag vangen bij ons dock. Tijdens het gesprek met hen, hoorde ik dat er meer vrijheid en blijheid was op het eiland waar zij een huis huurden.
Een nieuw avontuur in Panama
Ik was wel toe aan een nieuw avontuur, had een klik met hen én besloot spontaan bij hen te gaan wonen. Ineens woonde ik op een ander eiland, in een houten huis op Banana Hill, met twee mannen die ik nauwelijks kende én meer vrijheid erop uit te gaan. Deze mannen zijn nu mijn maatjes, mijn familie en samen gingen we door de jungle struinen, vissen, kayakken, snorkelen, duiken en genoten we van het eiland leven. Hoe het is om tijdens Covid te reizen….?? geen idee. Veel verder dan eiland hoppen en door de jungle struinen ben ik het eerste jaar niet gekomen. Totdat ik in mei op een zeilboot stapte. Hier begon een nieuw avontuur.
Een dag uit je leven in Panama
Wanneer ik wakker wordt en de dag start, loop ik eerst op blote voeten de trap op naar de keuken. Natuurlijk kijk ik altijd uit waar ik mijn voeten neerzet. Het zal niet de eerste keer zijn dat ik een schorpioen of uit de kluiten gewassen mier tegenkom. Ik heb ondertussen geleerd dat er altijd wel iets is wat kan steken of mij als ontbijt optie kan zien. Met een kop koffie in mijn hand wordt ik rustig wakker, terwijl ik staar naar al het groen om mij heen of naar een kleine rode kikker die net voorbij springt. Ken je ‘Life in colour’ van David Attenborough? Hij heeft een deel over die rode kikkers opgenomen op een van de eilanden waar ik heb gewoond.
Een relax begin
Terug naar mijn dag… Na mijn koffie, mag ook mijn lichaam verder wakker worden en stap ik op de yogamat. Hierna een ontbijtje en het checken van het weerbericht. Dat wil zeggen; twee meter voor me uit kijken of de zon schijnt en of er wel/geen golven zijn. Als ik niet achter mijn laptop hoef voor werkopdrachten, er gefilterd regenwater is om te drinken, er eten in de koelkast ligt, de bananen nog niet rijp zijn om te plukken en de bladeren terug in de jungle zijn geveegd; spring ik het liefste in de zee.
Als mijn huisgenoten er voor in zijn, hiken we naar het strand of gaan we er met de boot op uit voor snorkel-en duikavonturen. Een van mijn huisgenoten heeft een cayuco; een houten kano gemaakt uit een boomstam, met daarop een motor. Fantastisch om die vrijheid te hebben en tevens een goede manier om balans te oefenen, want wat is dat ding instabiel. Als er boodschappen gedaan moeten worden, loop ik naar de steiger waar ik met een vlag zwaai totdat een taxiboot me oppikt. Dit kan 10 minuten duren, een kwartier, half uur, uur of nog langer.
Op pad met een taxiboot
Na afgezet te zijn op het ‘hoofdeiland’ loop ik van de ene naar de andere winkel om alle boodschappen te verzamelen. Elke winkel heeft zo zijn eigen spullen en prijzen, dus de dingen van mijn lijstje kopen is nogal een onderneming. Om weer terug op ‘mijn’ eiland te komen, loop ik naar de ‘Boteras’, waar de taxiboten komen om terug naar het eiland te gaan. Hier beoefen ik wederom mijn geduld, terwijl ik luister naar de gesprekken in Guari Guari; de taal (uit Jamaica) die gesproken wordt door de inwoners van ‘mijn’ eiland.
Zo rond zonsondergang gaat een drankje mee de steiger op, om te aanschouwen hoe de zon de lucht veranderd in een kleurenpalet van rood, oranje, roze of paars. Een van de meest fantastische momenten van de dag, totdat de chitra’s bloeddorstig worden en de aanval inzetten. Meestal ben ik hierop voorbereid en heb ik een fles kokosolie met citronella bij de hand of branden we de binnenkant van de bruine kokosnoten om ze te verjagen met rook. Afhankelijk van wie het eerst honger heeft, wordt er gekookt. We eten Grieks, Italiaans of Nederlands. Of patacones (gebakken banaan) of iets anders tropisch.
Chillen in de hangmat, aapjes kijken, een luiaard bestuderen, dansen tijdens het koken, kletsen, een potje poker met vrienden of een slang tussen de aardappels uithalen; de avond kan van alles brengen. Evenals de nacht.
Wanneer ik in mijn bed stap, schud ik eerst altijd de lakens uit en haal de kussens binnen. Dat eerste doe ik om te checken of er geen insecten of schorpioenen mijn bed in zijn gekropen. Die tweede hangen vaak buiten om te luchten, om te voorkomen dat alles muf en schimmelachtig ruikt. Welcome to the jungle !
Een bijzondere ervaring op reis
Go with the flow. Een van mijn favoriete uitspraken, die ik geleerd heb tijdens een treinreis door India. Op het station kwam ik erachter dat sommige treinkaartjes verkocht worden met een wachtnummer erop. Dit betekent dat er dan geen plek voor je in de trein is gereserveerd. Zo stond ik dus ineens in het donker op een station in Mumbai zonder slaapplaats (nummer 139 op de wachtlijst). De banken in de trein worden in de nacht ‘omgetoverd’ tot bedden, en met een treinreis van 20 uur voor de boeg vond ik zo’n bed wel nodig. Toen een local me aansprak en mijn probleem hoorde, moedigde hij me aan toch in de trein te springen. Aangezien ik niet wist wat anders te doen, stapte ik de trein in.
Enigzins gefrustreerd en gestresst zat ik mijn opties te overwegen toen de trein ging rijden. Mijn medepassagiers deelde mijn stress niet, want ik kon natuurlijk gewoon een krant op de vloer leggen en daar slapen. ‘Go with the flow, it will work out’ Wie deze woorden uitsprak weet ik niet meer. Wel weet ik dat ik besloot te luisteren naar de woorden en me te ontspannen. Iemand bood aan op de grond te slapen zodat ik zijn bed mocht gebruiken. Hey; flowen did work out! Hij had er alleen niet bij gezegd dat hij het bed deelde… en zo kwam het dat ik op het bed lag met twee blote voeten naast mijn gezicht, terwijl de eigenaar van die voeten zijn hoofd op mijn voeten legde. But hey; it did work out 😉
Voor- en nadelen van het wonen in Panama
Een fantastisch klimaat en onwijs mooie omgeving staan voor mij op nummer 1. Ik ben dol op de jungle en verliefd op de oceaan. Een minder fijne kant van die jungle is dat daar van alles leeft wat zich graag tegoed doet aan mij. Soms voel ik me net een ‘all you can eat buffet’ voor muggen en chitra’s (zandvliegen) en ben ik het even goed beu. Daar staat tegen over dat ik onwijs veel leer van die jungle en daar nog lang niet klaar mee ben. Zo wil ik graag meer weten over de geneeskrachtige werking van planten en wat er al dan niet eetbaar is.
Aanpassen aan een andere cultuur
Ik heb mezelf nooit als een zee liefhebster beschouwd, totdat ik op een eiland ging wonen waar ik elke dag het zoute water in kon duiken. Wat onwijs bijzonder is die onderwaterwereld toch. Het heeft me zeker laten zien dat alles elkaar nodig heeft om te leven/overleven en dat het iets is waar we zuinig op moeten zijn. De mañana mañana mentaliteit (komt morgen wel) die ik meestal best fijn vind, kan soms ook lastig zijn. Wanneer je echt iets moet plannen of regelen, steekt mijn westerse mindset soms op en wil ik het graag meteen voor elkaar hebben. Aangezien niemand harder gaat rennen omdat ik graag iets wil, zit er niets anders op dan het los te laten en te accepteren.
Buiten mijn comfortzone
Weet je nog dat ik zei dat ik op een zeilboot ben gestapt voor een nieuw avontuur?
Die heb ik gekregen…. golven van dik 3 meter zijn niet echt mijn ding. Wat een enorme uitdaging zeg! Fysiek uit balans is ook mentaal en emotioneel uit balans, waardoor ik met mijn eigen variant van zeeziek te maken heb gekregen. Ik houd ervan om uit mijn comfortzone te stappen en het avontuur aan te gaan, maar deze ervaring bracht me regelrecht naar mijn stresszone. Ik voelde me net een rubber badeendje die alle kanten op gesmeten werd en vond dat helemaal niet prettig. Zeker niet in de pikdonkere nacht met die enorme hoge golven, die me elke keer van links naar rechts, en voor naar achter smeten. Mijn volgende uitdaging? Weer de boot op, want ik ga graag mijn angsten aan. Maar…. nu met iets meer voorbereiding, haha.
Tijdens een boottrip besloot ik spontaan in het water te springen. Ik liep naar de voorkant van de boot, riep een ´Ciao´ en sprong het water in. Tijdens de sprong realiseerde ik me dat overal in het water kwallen waren. Natuurlijk kon ik niet meer terug en belandde ik er middenin.
Toen ik boven water kwam, sputterde ik ´jellyfish´ en zwom zo snel als ik kon weer terug naar de boot en klom erin. Daar vroeg ik of mijn bootbuddy over me heen wilde plassen, maar helaas had die geen plas meer over. Ondanks de pijnlijke plekken op mijn been, heb ik er enorm om gelachen.
Let’s talk money
Ik heb het geluk gehad dat ik op een huis kan passen en daarmee huurkosten heb bespaard. Onwijs fijn, want zonder die mogelijkheid had ik waarschijnlijk niet in Panama kunnen blijven. Samen met mijn huisgenoten hebben we een whatsapp groep waar we alle uitgaven in zetten. Zo zien we wie wat heeft uit gegeven qua boodschappen. Deze boodschappen zijn dus voor gezamenlijk gebruik, wat zeker kosten besparend is, zeker aangezien zij beide ook zuinig leven. Mijn huisgenoot heeft een boot, dus als we er op uit gaan (day trip) splitten we de benzine kosten en bezoeken we de mooiste plekken.
Leven als een local in Panama
Een van de voordelen van langer op een plek wonen, is dat je mensen leert kennen die daar ook wonen en samen met hen dingen gaat doen. Zo heeft de een een boot, vangt de ander vis, wordt zelfgebakken kokosbrood met je gedeeld etc. Tijdens de lockdown konden we zeer goedkoop duikspullen huren, en aangezien mijn huisgenoot duikinstructeur is, konden we zelf duiken waar en wanneer we maar wilden. Ik heb gemerkt dat ik weinig geld nodig heb; de natuur en oceaan zijn mijn speelterrein en veel meer heb ik niet nodig.
Reistips voor Panama
Zowel in het Caribisch gebied (Bocas del Toro) als in de Pacific (Santa Catalina; check Coiba), kun je onwijs mooie plekken onder water verkennen. Of op het water, met je voeten op een surfplank of supboard.
Ben je fan van de urban jungle, dan kun je je vermaken tussen de wolkenkrabbers in Panama City of een bezoek brengen aan het Panama Kanaal.
Fans van de bergen en hiken zullen vast en zeker op hun plek zijn in Santa Fé of Boquette, waar je in de nacht een vulkaan op kunt hiken om daar de zonsopgang te zien. En dan heb je ook nog San Blas, een paradijs vol eilanden. Do I need to say more?!
Let´s talk paradise:
Witte stranden, blauw water en palmbomen.
Let’s talk jungle:
Luiaarden, apen, rode mini kikkers óf gifgroene, bananen en mango’s plukken, kokosnoten hakken…
Let’s talk ocean:
Duiken of snorkelen met gekleurde vissen in alle soorten en maten, koraal, haaien, pijlstaartroggen, barracuda’s en hopelijk een schildpad…
What’s next?
Naar Nederland voor wat qualitytime met familie en vrienden, en daarna weer terug naar Panama. Voor hoe lang? Geen idee…. Tegenwoordig leef ik het bestaan van een nomade, zonder vaste woon-en verblijfplaats. Dit geeft me de vrijheid die ik graag heb, om op ontdekkingstocht te gaan, andere landen en culturen te zien, avonturen te beleven en mijn itchy feeth blij te maken.
Ik wil heel graag nog heel veel zien. Voorlopig ben ik te vinden in het Caribisch gebied, waar ik hoop nog eens een poos op een onbewoond eiland door te brengen. Daarnaast wil ik nog eens een hike doen van een paar weken, waarbij ik in een tent of hangmat in de natuur slaap. Op de motor door Afrika, het Noorderlicht zien, terug naar India, de Trans Mongolië Expres en/of de Zijderoute afleggen…. Er is nog onwijs veel wat ik zou willen zien en doen. To be continued….
De beste tips voor andere reizigers
Plan vooral niet teveel. Als je in contact komt met lokale mensen of andere reizigers, hoor je mogelijk over onbekende plekken die zij je aanraden. Mooi als je tijd en ruimte hebt om die te bezoeken. Een aantal van mijn beste reistips:
- Neem het lokale vervoer; tuktuk, chickenbus, boot of de trein. Een ervaring op zich.
- Als ik een lange reis voor de boeg heb, dan verdeel ik mijn geld altijd op twee plekken.
Een portomonnee met wat geld in mijn tas, de rest verstopt in mijn kleding. (lang leve de bh!) - Regenjas…. zelf ben ik er geen fan van, maar in een tropisch regenwoud kun je regen verwachten. Gelukkig ook zon, dus be prepared.
- Snacks…. neem iets mee voor langere reizen. Zelf eet ik geen vlees, en de keren dat een bus onderweg is gestopt bij een restaurant waar alleen vlees te bestellen was, zijn niet te tellen.
- Ga met een open mind en laat je verrassen. Maar vooral…. ga! Vertrouw je intuitie, volg je hart en durf uit die comfortzone te stappen.
Hoe ziet je droomleven eruit?
Ik geloof dat mijn huidige leven best een droomleven is. Mijn droomleven bestaat namelijk uit avonturen beleven, nieuwe ervaringen op doen & ontdekken en leren. Er zijn nog veel dingen die ik wil doen en plekken die ik wil zien, en ik weet zeker dat ik dat ook ga doen. Tot nu toe heb ik al mijn dromen uit laten komen, dus ik volg mijn pad en zie wel waar ik uitkom. Wel wil ik graag mijn avonturen delen, mensen inspireren en motiveren / coachen om vooral uit de comfortzone te stappen en hun (reis) hart te volgen.
Verder ben ik bezig met mijn illustraties en online yogalessen op te zetten.
Allemaal vanuit de locatie waar ik op dat moment zal zijn. Daarna; start & spread the message. Ik probeer vooral in het moment te leven en mijn hart te volgen.
Ben jij wel eens in Panama geweest? Wij nog niet, maar na dit gastblog zijn we helemaal enthousiast! Het leven als (digital) nomad is niet voor iedereen weggelegd. Wil je gewoon voor een langere tijd op reis? Dan heb je vast wat aan ons blog hoe je geld bespaart om meer te reizen.
Benieuwd wie er in het volgende gastblog verschijnt? Houd ons blog in de gaten of volg ons op Instagram.
Zit jij momenteel ook in het buitenland of op een tropische bestemming en wil je jouw verhaal delen met andere reisgekkies? Stuur ons dan een mailtje en wie weet staat jouw reisverhaal hier ook!
